Het onderwijssysteem in Bangladesh is totaal inadequaat en verouderd: acuut gebrek aan professioneel opgeleide leerkrachten die dikwijls onderbetaald worden en weinig gemotiveerd. Eén leraar voor honderd studenten is niet ongewoon. Scholen zijn bouwvallig. Corruptie in het onderwijs belemmert verandering in de sector.
Onderwijs voor meisjes ligt erg gevoelig in Bangladesh. Meisjes mogen nog naar de lagere school, maar worden meestal thuisgehouden eens ze in hun pubertijd komen. Er zijn niet voldoende middelbare scholen, scholen liggen ver weg, goed middelbaar onderwijs is duur, studenten hebben extra betaalde bijles nodig willen ze slagen voor een examen.
Over het algemeen staat (kritisch) denken, het vormen van een eigen mening, creativiteit en algemene vorming, of werken aan zelfvertrouwen, niet op de agenda in de Bengaalse scholen. Leerlingen worden gevraagd om taken blindelings uit te voeren, niet om taken te begrijpen. Naäpen wat de leraar zegt, is belangrijker dan zelf initiatieven te nemen, wat zelfs sterk wordt afgeraden. Uit het hoofd leren is belangrijker dan begrijpen.
De betere scholen in de grote steden zijn peperdure privé-scholen waar enkel kinderen van de rijkere klasse terecht kunnen voor behoorlijk onderwijs.
De leerplicht geld nu enkel voor de lagere school (1ste tot 5de leerjaar). Ongeveer de helft van de kinderen stopt na het vierde leerjaar omdat ze er van uitgaan dat ze toch niet zullen slagen in het centrale examen na het vijfde leerjaar.
In 2010 is een beleidsplan voor onderwijs goedgekeurd door het parlement. Elke overheidsschool krijgt een kleuterklas. De leerplicht is opgetrokken tot het 8ste leerjaar. De overheid is nu op zoek naar de nodige middelen om het uit te voeren.